هفته پیش، خبری در خبرگزاری ها نظرم را جلب کرد. جناب آقای هادی ابراهیمی معاون سیاسی امنیتی استانداری از برگزاری اولین همایش ملی تشیع و تبرستان، آبانماه امسال در مرزن آباد مازندران خبر دادند. و دلیل انتخاب این منطقه را نقطه اتصال علویان با مردم شیعی این استان خواندند. ایشان همچنین اظهار داشتند با راه اندازی دبیرخانه دائمی همایش ملی تشیع و تبرستان در مرزن آباد (!) موضوعات و اهداف همایش پیگیری و عملیاتی خواهد شد.

حال سخن بنده با آقای ابراهیمی این است که اولاً چرا باید این همایش در حد تبرستان و حد ملی محدود شود؟! مگر نه اینکه علویان طبرستان اولین حکومت مستقل و شیعی دوازده امامی جهان را به مرکزیت آمل ایجاد کردند؟ پس بهتر است این همایش در ابعاد بین المللی و جهان اسلام برگزار شود. دوم اینکه چرا اصلاً باید این همایش و دبیرخانه دائمی آن در مرزن آباد ایجاد شود؟! اصلاً این حرف که گفتید: "مرزن آباد نقطه اتصال علویان با مردم شیعی این استان است"!! یعنی چه؟ مثلاً یعنی اینکه مردم مازندران از قبل شیعه بودند و علویان آمدند به آن ها متصل شدند؟! اصلا علویان با شیعیان چه فرقی می کنند؟ نمی دانم شما از مشاوره و راهنمایی چه افرادی استفاده کردید که این اطلاعات نادرست را به شما رساندند. آیا این مشاوران بدون تعصب خاصی نظر داده اند؟ و اصلاً می خواهم بدانم این افراد از چه منابع تاریخی استفاده کرده اند، بگویند ما هم برویم مطالعه کنیم. لذا در این مبحث دو حالت وجود دارد. اول اینکه شما قبول ندارید اولین حکومت رسمی و مستقل تشیع جهان در آمل ایجاد شده، بگویید تا منابع و مراجع تاریخی را برای شما اعلام کنیم. حالت دوم این است که شما آمل را به عنوان اولین پایتخت تشیع دوازده امامی جهان قبول دارید (که حتما هم در باطن و در اصل همینگونه است) پس چرا یک شهر دیگر را به عنوان دبیرخانه دائمی این همایش انتخاب کردید.؟ آیا بهتر نیست این همایش در ابعاد بین المللی و در نخستین پایتخت تشیع دوازده امامی جهان یعنی آمل و در کنار آرامگاه سرداران و بزرگان این قیام بزرگ ملی مذهبی و در دارالعلم و کهن شهر ایران، هرچه باشکوهتر برگزار شود؟ شهر تبریز که اولین پایتخت شیعه نبود، همایش بین المللی برگزار کرد، حالا مسئولین مازندران به یک همایش ملی بسنده کرده اند.

روی دیگر درد دل من با مسئولین و دلسوزان کهن شهر و دارالعلم ایران، اولین خاستگاه حکومت شیعه دوازده امامی جهان و شهر حماسه های بزرگ ملی مذهبی است، بیایید همه با هم دست به دست هم آمل را به جایگاه واقعی خود برگردانیم. در درجه اول ایجاد موسسه آمل شناسی بسیار ضروری می نماید. با همکاری حوزه های علمیه آمل، دانشکده علوم قرآنی، دانشگاه آزاد آیت الله آملی، دانشگاه شمال، دانشگاه پیام نور و دیگر مراکز آموزش عالی شهرستان، انتشارات شمال پایدار و همچنین با همکاری و حمایت مطبوعات و خبرگزاری های اینترنتی آمل به همراه وبلاگ نویسان فعال حوزه شهرستان و دیگر مراکزی که توانایی همکاری دارند، می توانیم به این مهم دست یابیم. همه فعالین فرهنگی سطح شهرستان آمل در حال حاضر باید با همکاری هم در فکر ایجاد دبیرخانه دائمی همایش های سالانه بین المللی تشیع و گفتمان جهان اسلام باشیم و این ظرفیت و پتانسیل در آمل وجود دارد. در کنار همایش، شرکت کنندگان می توانند از مقبره های بزرگانی همچون ناصرالی الحق (ناصر اطروش کبیر 301-304 ه.ق) - که 13 سال بعد از تشکیل اولین حکومت شیعی توسط داعی کبیر (250-287 ه.ق) در آمل، این حکومت را ادامه داد.- و مقبره میرزا قوام الدین مرعشی آملی سرسلسله مرعشیان تبرستان بازدید بعمل آورند.

ظاهراً سکوت آمل موجب پایمال شدن حقوق این شهر در زمینه های مختلف جغرافیایی، سیاسی، تاریخی و علمی شده. چراکه مسئولین استان و مخصوصا جناب آقای ابراهیمی بهتر است بدانند، با همین ندانم کاری ها و نادیده گرفتن ها و سکوت کردن هاست که امروز از طرف استان تهران ادعای مالکیت بخش هایی از لاریجان آمل را دارند.(هرچند فیروزکوه را در مراحل مختلف از دست دادیم) و یا اینکه تبریز خود را اولین پایتخت تشیع جهان می داند و همچنین اخیراً زنجان هم، همچنین ادعایی دارد به طوری که تاریخ ایجاد حکومت تشیع در تبریز به سال 906 هجری و در زنجان به 703 هجری برمی گردد. در حالی که داعی کبیر در سال 250 هجری اقدام به تاسیس و بنیانگذاری اولین حکومت تشیع جهان در آمل نمود. و قبل از آن هم آمل و تبرستان مرکز قیام های مردم شیعی علیه عباسیان بود، در حالی که منابع تاریخی گوناگون از ارسال نامه ای از حضرت امام صادق (ع) در سال 136 ه.ق برای مردم آمل و ساری خبر داده اند. حال قضاوت با خودتان است که عنوان نخستین خاستگاه و پایتخت تشیع جهان برازنده کدام شهر است و دبیرخانه همایش های بین المللی تشیع و گفتمان جهان اسلام باید در کدام شهر با عقبه تاریخی فرهنگی عظیم باشد.

در خاتمه این سخن حضرت آیت الله جوادی آملی مفسر قرآن کریم و استاد برجسته معارف اسلامی را به شما یادآور می شوم که فرمودند: «چرا ما شیعیان در حالی که کنار سفره این بزرگان نشسته ایم و مدیون آن ها هستیم، نباید آن ها را بشناسیم و تکریم کنیم؟»

فرشاد راعی